In december 2018 ben ik met mijn ouders naar Israël geweest. Voor deze vakantie had ik het boek TLV gekregen en gelezen, waarin verhalen en recepten stonden over Tel Aviv. In dit boek had ik onder andere de beste hummustent van Israël gevonden en daar moesten we natuurlijk heen. In het boek stond een foto van de voorkant van het restaurant/afhaal. Daarop was te zien dat er een flinke rij stond voor de deur. Toen we daar aankwamen, stond er precies eenzelfde rij voor de deur.
Papa en ik gingen al kwijlend in die rij staan voor het restaurant terwijl mama bij de gehuurde elektrische fietsen bleef. Er waren, exact zoals op de foto uit mijn boek, twee rijen: een voor het restaurant en een voor de afhaal. Wij gingen in de afhaalrij staan en toen we aan de beurt waren werd er direct iets gevraagd aan ons in het Hebreeuws. Wij keken elkaar aan en weer terug naar die man. Papa zei: “English?”. “What do you want?”, klonk het ongeduldig, gehaast en bijna agressief. Wij keken snel op het bord achter de man die ons hielp, want dat was vanaf buiten nog niet te zien, heel handig gemaakt. We bestelden twee verschillende soorten hummus, kregen twee bakjes en brood in een tasje, rekende af en er werd langs ons heen gekeken: “Next!”. We fietsten naar een mooi park aan zee. Daar hebben we gepicknickt en o god, wat was het lekker.
Leave a Reply